Myślisz hałas i co widzisz? Niektórzy kojarzą go z odgłosem startującego samolotu, pracującego młota pneumatycznego, czy dźwiękami dobiegającymi z ruchliwej ulicy w centrum miasta. W zależności od rodzaju zabudowy otaczającej linię, dopuszczalne w środowisku wartości poziomów hałasu, którego źródłem jest napowietrzna linia elektroenergetyczna wynoszą: od 40 dB w nocy do 50 dB w dzień. Dlatego określenie „hałas” w kontekście linii elektroenergetycznej nie jest adekwatne. To raczej szum towarzyszący jej pracy, często określany jako „bzyczenie”. Poziom tego szumu mieści się w przedziale od 30 do 45 decybeli. Można sobie to wyobrazić. Natężenie tego dźwięku jest zbliżone do odgłosów szumu lasu, albo dźwięków słyszalnych w mieszkaniu. Czy linia bzyczy zawsze? Otóż dźwięk ten pojawia się jedynie w wyjątkowo niekorzystnych warunkach pogodowych, kiedy mży lub gdy powietrze jest bardzo wilgotne. Jak sprawdzono to około 35 dni w roku. Przy innej pogodzie linia jest praktycznie niesłyszalna. Można to sprawdzić. Jeśli podczas mżawki staniemy tuż pod linią, to usłyszymy szum, którego źródłem jest tak zwany „ulot”. To zjawisko występujące na powierzchni przewodów, które są pod wysokim napięciem. Ulot lub inaczej wyładowanie koronowe albo wyładowanie niezupełne. Jest to rodzaj wyładowania elektrycznego zachodzącego bez iskry lub łuku. Objawia się ono słyszalnym brzęczeniem.

Najpierw badanie, dopiero potem użytkowanie

Warto pamiętać, że obowiązujące przepisy nakładają na właściciela obiektu obowiązek przeprowadzenia pomiarów kontrolnych hałasu, zanim inwestycja zostanie przekazana do użytkowania.